Η αλεπού και ο κορυδαλλός

Μια φορά και έναν καιρο ήταν μια αλεπού, που δεν είχε φάει τίποτα, για πολλές ημέρες, και πεινούσε παρά πολύ. Καθώς περπατούσε βλέπει ανάμεσα σε κάτι θάμνους, έναν κορυδαλλό.

-Α! Εδώ έχει κάνει την φωλιά του! Θα πλησιάσω σιγά σιγά, και θα τον αρπάξω! Βέβαια είναι λίγος, για να χορτάσω αλλά με την πείνα που έχω καλός είναι.

 Πλησιάζει σιγά σιγά, η κυρία αλεπού, και κάνει έναν σάλτο, αλλά ο κορυδαλλός, πιο γρήγορος πέταξε πάνω από το κεφάλι της.

- καλημέρα! του είπε, άδικα τρόμαξες και έφυγες. 

- Μα εσυ όρμησες στην φωλιά μου, για να με φας. 

- όχι με παρεξήγησες, σκόνταψα και έπεσα στην φωλιά σου. Έλα μην φοβάσαι, κατεβα έχω όρεξη για κουβέντα, έχω νέα να σου πω!

 - ποια είναι τα νέα;

- δεν τα έμαθες; Άκουσα το σπουργιτη να λέει, ότι τραγουδάει πιο καλά από εσένα.

- λες ψέματα! Ο Σπουργίτης δεν τραγουδάει καθόλου!

- Δεν σου λέω ψέματα, έχω κάτι ακόμα να σου πω...

- Ακούω, είπε ο κορυδαλλός 

- Μα κατέβα να τα  πούμε! Δεν μπορώ άλλο να κοιτάζω ψηλά, πόνεσε ο λαιμός μου! 

 Ο κορυδαλλός όμως δεν την πίστεψε.

- Έλα εσυ εδώ πάνω μύρα αλεπού, γιατί να κατέβω εγώ; 

Η αλεπού κατάλαβε πως ο κορυδαλλός ήταν πιο έξυπνος, από ότι νομιζε, και έτσι απομακρυνθηκε, με την ουρά στα  σκέλια, και με το στομάχι να γουργουρίζει από την πείνα. Ο κορυδαλλός πετούσε από πάνω της, την κορόιδευε και τραγουδούσε, αλλά η κυρα αλεπού έκανε πως δεν τον έβλεπε, ούτε τον άκουγε.

 

Μύθοι ΑΙΣΩΠΟΥ
Διασκευη: Καρακιτσιου Μαρια