Ο ΛΥΚΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΡΑΚΙ

Μια φορά και έναν καιρό ένας νεαρός λύκος, ζούσε μαζί με άλλους σε μια αγέλη, μέσα στο δάσος.

Θέλησε να γίνει αρχηγός της αγέλης, στη θέση του αρχηγού αλλα νικήθηκε παρόλο που ήταν νεότερος. Νικημένος και ντροπιασμένος, έφυγε από την αγέλη. Ήταν όμως πολύ δύσκολο, να βρει τροφή μόνος.

 

  Ένα κοράκι είδε τον μοναχικό λύκο, και άρχισε να τον ακολουθεί. Τα κοράκια συνηθίζουν να ακολουθούν τους μοναχικούς λύκους, βοηθώντας τους να βρουν τροφή ξέροντας, ότι κάτι θα μείνει και για αυτά. Ο λύκος ψάχνοντας για τροφή, βγήκε από το δάσος και έφθασε σε ένα λιβάδι, όπου βοσκούσε  ένα κοπάδι με πρόβατα.

Του λύκου τα σάλια άρχισαν να τρέχουν βλέποντας τα πρόβατα.

- Α! εδώ θα βρω φαγητό, ειπε και άρχισε να παραμονέυει, μήπως και κανένα προβατάκι, απομακρυνθεί από το κοπάδι και το αρπάξει.

 Όμως τα σκυλια του κοπαδιού, μύρισαν τον λύκο, και άρχισαν να τον γαβγίζουν και να τον κυνηγούν. Τρέχει, τρέχει ο λύκος να γλυτώσει και αφού απομακρύνθηκε, ξάπλωσε να ξεκουραστεί.

Άλλη μια μέρα πέρασε χωρίς να φάει κάτι. Αποκαμωμένος όπως ήταν τον πήρε ο ύπνος. Το κοράκι όμως πάνω, σε ένα κλαδί δέντρου κοίταζε γύρω, γύρω μήπως και δει κανένα ζώο. Ξαφνικά βλέπει ένα αγριογούρουνο, να βόσκει παρά πέρα, και άρχισε να φωνάζει.

- κρα! κρα! ξύπνα!

 Ο λυκος ξύπνησε, και σιγά σιγά ζύγωσε το αγριογουρουνο που έβοσκε αμέριμνο. Κάποια στιγμή όμως είδε τον λύκο, και άρχισε να αγριεύει, και να ετοιμάζεται να τον ορμήσει. Ο καημένος ο λυκος σκέφτηκε πως δεν θα μπορέσει, να το νικήσει και έφυγε σιγά σιγά. 

 -τζίφος! νηστικός και σήμερα είπε. Εξαντλημένος όπως ήταν έγειρε, κάτω από ένα δέντρο, και το κοράκι πάνω σε ένα κλαδί.

 Εκεί που είχε χάσει κάθε ελπίδα, άκουσε το κοράκι να τον φωνάζει.

- κρα! κρα! ένας λαγός! Τρέχει ο λυκος με όση δύναμη του είχε απομείνει, και χραπ τον έπιασε.

 Έτσι ο λυκος έφαγε μετά από μια εβδομάδα, έφαγε και το κοράκι. Πήραν ξανά τον δρόμο, και κάπου εκεί συνάντησαν μια λυκαινα, που ήταν και αυτή μόνη. Ο λυκος σκέφτηκε πως αν κυνηγούν και οι δυο,θα είναι πολύ πιο εύκολο να βρίσκουν τροφή. Η λυκαινα δέχτηκε και έτσι συνέχισαν μαζί....

Η ΑΛΕΠΟΥ 100 ΚΑΙ ΤΟ ΑΛΕΠΟΥΔΑΚΙ 101

Η αλεπού μια κρύα μέρα, με πολύ χιόνι βγήκε από την φωλιά της, και έκατσε στον ήλιο για να 

ζεσταθεί. Μετά από λίγο ήρθε και το αλεπουδακι της, και έκατσε κοντά της.

 Πες το ένα πες το άλλο,πέρασε η ώρα ήρθε το μεσημέρι, και η αλεπού δεν το κουνούσε από τον ήλιο.

-μάνα τι κάνουμε τώρα εδώ;

- ζεσταινόμαστε! του λέει.

- και που είναι η φωτιά; λέει το αλεπουδακι.

- μα δεν την βλέπεις; Εκεί στο απέναντι βουνό, λέει η αλεπού.

 Σε λίγο βάζει τις φωνές.

- μάνα! μάνα! νερό! 

- τι έπαθες καλό μου; τι το θέλεις το νερό;

-κάηκα μάνα! 

- από που κάηκες; το ρώτησε.

- να, μάνα από μια σπίθα που πετάχτηκε, από την φωτιά απέναντι, και μου έκαψε το αυτί μου.

 - μπράβο! παιδάκι μου του είπε η αλεπού. Είσαι πολύ έξυπνο, και ξέρω ότι μπορεις να ζήσεις μόνο σου από δω και πέρα.

Είναι όπως λένε η αλεπού 100 και το αλεπουδακι 101.